Буричкајќи по старите фотографии, ја пронајдов оваа од 1990 година со учениците од V одд. во Јеловјане чиј одделенски раководител бев неколку месеци (второто полугодие). Овие деца сега сигурно одат на родителски средби, некои од нив сега сигурно се газди на слаткарници, бурекчилници...трговци.Имињата на некои од нив ги заборавив, но моите мали Торбеши уште долго ќе ги паметам...можеби додека сум жив.
5 коментари:
Навистина огромна разлика во изгледот за околу дваесет години!!!
И за сеќавање е професоре,бидејќи секое ПРВО се памети до крајот на животот!
Навистина огромна разлика во изгледот за околу дваесет години!!!
И за сеќавање е професоре,бидејќи секое ПРВО се памети до крајот на животот!
Да, се согласувам...се памети првата љубов, првиот шамар,првата книга, првиот бакнеж...првата учителка, па и првите ученици.А многу ли сум променет? Јас мислам дека сум истиот...барем во умот.
poituvan ucitele golem pozdrav od tie luge vo toa sarplaninsko selo koe se naoga na1200merti nadmorska visina i koji se luge so cista dusa od tie decinja sto gi ima na slikava edni se gazdi na dukani drugi rabotat vo slovenija bosna i hercegovina a treti se dobri majki i tatkovci ne e loso sega vo leto da go posetis toa selo posto si ljubimec na prirodata da gi vidis ubavinite na sar planina sto i gi dal gospod na preubavata sar planina pozdrav od lugeto od selo jelovjane !!!!!!!!
Пријатно се изненадив од поздравот од јеловјанци... напишан е на 29 декември, а јас дури вечерва го видов. Да знаете колку пати сум сонувал како држам час меѓу моите први ученици...колку пати сум си ветувал дека оваа пролет за Ѓурѓовден или за Биљке-травке ќе се качам на Шара. Но, се некако одложувам. Годинава ќе се обидам да најдам време, а се надевам дека по добро ме паметите. Поздрав!
Објави коментар