По убаво време, на зборното место, пред старата автобуска станица, во 8.30 часот, се беа собрале планинарите и љубителите на прошетките во природа за да учествуваат на Дванаесеттиот меморијален марш во чест на Ванчо Атанасов, прерано починат претседател на планинарското друштво Ентузијаст и голем ентузијаст во спортот.
Организатори беа членовите на планинарското друштво Ентузијаст од Струмица, а на маршот учествуваа планинари од Гевгелија, Радовиш и Пробиштип, а гостите од Бугарија му дадоа меѓународен карактер на маршот. Со два автобуси триста и десетте учесници на маршот беа пренесени до Свидовица, од каде што требаше да започне искачувањето по Беласица.
Се искачувавме по стрмна угорница, додека сонцето печеше и дувкаше тивко ветре. Последните куќи од селото останаа далеку зад нас.
Искачувањето беше напорно, зашто теренот беше каменлив и стрмен.
Водата беше во ранецот на син ми, Александар, а чувствував силна жед...
На маршот му се придружи и градоначалникот на Струмица со својот мотор, во придружба на повеќе моторџии...
Поради искористеност на бонусот за слики, не бев во состојба да ги постирам останатите фотографии. Набргу, на првите планински колиби добивме чај, а на планинарскиот дом, не очекуваше топло гравче. Беласица е прекрасна планина... но на некои места многу напорна. На слегување над Банско, ми се тресеа колената од напорното „кочење“. Сепак, машки го издржав маршот долг 18 км. и планирам да учествувам и на некој иден марш.
На маршот му се придружи и градоначалникот на Струмица со својот мотор, во придружба на повеќе моторџии...
