понеделник, 29 декември 2008
ОД ЗАБАВАТА ВО „ ВЕТЕРАН“
Синоќа, (28.12.2008г.) со почеток во 19.00 часот, во кафеаната ВЕТЕРАН (кај Бурчо), се одржа со мало одложување забавата за вработените во ОУ„ Даме Груев“-Куклиш, по повод патронатот на училиштето. Понатаму нека зборуваат сликите...
недела, 28 декември 2008
НАШАТА ГОРДОСТ
На општинскиот, а подоцна и на регионалниот квиз-натпревар : КОЛКУ ГИ ПОЗНАВАШ СООБРАЌАЈНИТЕ ПРОПИСИ, екипата од нашето училиште, „Даме Груев“, во состав: Саветка Атанасова, Надица Пиличева и Васко Донев, а под менторство на колегата Ацо Атанасов, го освои првото место. Честитки до членовите на екипата, а посебно до Надица Пиличева, ученичка од шесто одделение во Костурино, со која сите се гордееме и и’ посакуваме успешно претставување на училиштето на претстојниот републички квиз-натпревар.
сабота, 13 декември 2008
недела, 30 ноември 2008
БЛОГ-ОБУКА
Синоќа (поводом ДАНА РЕПУБЛИКЕ - 29. 11.) во ресторанот на хотелот ИЛИНДЕН во Струмица (со почеток во 17.00 часот) се одржа првата ОБУКА ЗА БЛОГЕРИ (надвор од Скопје). Присутните заинтересирани, во светот на блогерството ги воведоа обучувачите од Скопје, познатите и искусни блогери- Alec_Careca, Gusar и КИМИ. Младите струмичани на семинарот се стекнаа со основните знаења, потребни за отварање и уредување на сопствен блог.Посетата на семинарот беше повеќе од очекуваната, а дали и колку нови блогови ќе никнат, како резултат на оваа обука, останува да видиме.
среда, 12 ноември 2008
среда, 5 ноември 2008
ЕСЕНСКА ПРОШЕТКА
Кој можеше да претпостави дека по толку сончеви денови, кои најавуваа идење на пролетта, времето толку ќе се расипе, токму за нашата есенска прошетка...Но, таа беша договорена, добро испланирана и мораше да се одржи. Направивме тим, а за добра реализација на некој план е потребен тим...впрочем тоа не учеа минатата година на семинарите. Секој член од тимот успешно сио ја заврши својата задача. Мојата задача беше да набавам месо за скарата, Ратко беше во улога на Стево Карапанџа, а Дане беше задолжен за салатите и гитарата.
Уште по долината на Тркајна се соочивме со маглата, која се јавуваше ва кадели. Костурино, кое се наоѓа на 12 километри југоисточно од Струмица, на патот за Валандово, беше во магла. Расположението како да спласна...маглата како да не пресече, почна да раѓа сомнеж и страв. Најпрво влеговме во училиштето на кафе, а во дворот не пречекаа децата. Уште не бевме го допиле кафето, кога не’ посетија тројца инспектори, кои на пат за Валандово, ги виделе децата во дворот и помислиле дека нешто не е во ред со наставниците...беа искрени. Кога дознаа дека треба да се реализира планираната прошетка, не поздравија и си заминаа на своите работни задачи.
Селската корија, омиленото излетничко место на локалното население, (се наоѓа во непосредна близина на селското игралиште за фудбал), беше во ретка магла.
За останатото, нека зборуваат сликите.
Уште по долината на Тркајна се соочивме со маглата, која се јавуваше ва кадели. Костурино, кое се наоѓа на 12 километри југоисточно од Струмица, на патот за Валандово, беше во магла. Расположението како да спласна...маглата како да не пресече, почна да раѓа сомнеж и страв. Најпрво влеговме во училиштето на кафе, а во дворот не пречекаа децата. Уште не бевме го допиле кафето, кога не’ посетија тројца инспектори, кои на пат за Валандово, ги виделе децата во дворот и помислиле дека нешто не е во ред со наставниците...беа искрени. Кога дознаа дека треба да се реализира планираната прошетка, не поздравија и си заминаа на своите работни задачи.
Селската корија, омиленото излетничко место на локалното население, (се наоѓа во непосредна близина на селското игралиште за фудбал), беше во ретка магла.
За останатото, нека зборуваат сликите.
недела, 26 октомври 2008
ЛЕО
За роденденот (22.09.) од моите внуки добив мачор...мал мачор. Прекрасен мачор со боја на тигар. Дотогаш не ги сакав мачките, зашто се себични...но овој, од првиот контакт со него, го засакав. Му дадовме име - Лео...го крсти син ми, Александар. Подоцна разбрав дека е роден на 02. 08. за Свети Илија, значи можеше да се вика Илија, Иле...Многу брзо расте зашто го храниме со специјални храни за мачки, друга храна не сака ни да помириса.
сабота, 4 октомври 2008
Од посетата на Планетариумот
Вчера, 03. 10 . 2008 , со учениците од петтите одделенија во ОУ„ Даме Груев“, ја реализиравме планираната еднодневна научно-наставна екскурзија - посета на Планетариум. Откако децата удобно се сместија во автобусот на туристичката агенција „Атлантис“,( која беше одбрана од четири понуди) , тргнавме во 7.30 според планот.
Патувавме по тмурно време, а на некои места бевме принудени да чекаме, бидејќи се изведуваа поправки на мостовите.
Првата полчасовна пауза ја направивме на локалитетот Стоби, каде испивме едно гратис- кафе, а децата ги оптегнаа нозете, купија по некој сувенир и се разбира беа во тоалет.
Точно на пладне бевме на ручек во кафаната КАЈ ЗЛАТЕ, каде случајно наврати и познатата фолк- пејачка Благица Павловска. Следеа автограми по рацете и заеднички фотки. На Благица не и’ пречеше присуството на децата, напротив- уживаше во моментот на популарноста и позираше со децата.
Потоа се упативме кон зградта на МРТВ, во чија непосредна близина се наоѓа Планетариумот. Таму следуваше наредба- ИСКЛУЧЕТЕ ГИ СВОИТЕ МОБИЛНИ ТЕЛЕФОНИ! НЕМА ФОТОГРАФИРАЊЕ, НЕМА БЛИЦЕВИ!
Потоа тотален мрак и гласот на водичот не пренесе во вселената на едно чудесно патување кон ѕвездите... а пишувачот на овие редови, бидејќи тргна на пат ненаспан- задрема. Кога заврши предавањето следуваа прашањата, а на општа изненаденост на децата, поставив неколку прашања, иако го преспав предавањето.
Следуваше посетата на Сеизмолошката опсерваторија, кој се наоѓа на ридиштата над Кисела Вода, од каде се нудеше прекрасна панорама на нашиот велеград.
На мое големо изненадување, пред опсераторијата видов едно познато лице... не бев го видел 20 години, освен по телевизија. Водич низ опсерваторијата требаше да ни биде мојот стар пријател - Ане Тунтев, кој во далечната 1980, учествувајќи на републички натпревар по физика, кој се одржа во Струмица, беше мој гостин. Ане ги запозна децата со најновите, како и со оние постарите инструменти (кои се веќе музејски вредности), со кои се мерат и точно локализираат сите потреси на земјината кора, која никогаш не мирува.
Ме фасцинира податокот дека сеизмичкиот бран што ќе тргне од епицентарот во Истанбул, кај нас стигнува за две минути, а ако патуваме со авион колку време ни треба... која е тоа брзина... Потоа низ градската џунгла се упативме кон Калето и црквата св. Спас, каде е саркофагот на нашиот великан Гоце делчев, а мене ми се блокира апаратот... се потрошиле батериите. На пат кон дома, застанавме во Радовиш и ја посетивме црквата св. Троица- чиј ктитор е Ристо Гуштеров. На мое големо запрепастување, на децата им продаваа крстена вода во пакување од 200мл. за по 20 денари. Децата масовно купуваа, кој две кој три. Едно дете беше пресреќно дека си купило пет, и за гулабите... а при тоа не добиваа фискални сметки. Штета што не се сетиле да продаваат ИНДУЛГЕНЦИИ.
Патувавме по тмурно време, а на некои места бевме принудени да чекаме, бидејќи се изведуваа поправки на мостовите.
Првата полчасовна пауза ја направивме на локалитетот Стоби, каде испивме едно гратис- кафе, а децата ги оптегнаа нозете, купија по некој сувенир и се разбира беа во тоалет.
Точно на пладне бевме на ручек во кафаната КАЈ ЗЛАТЕ, каде случајно наврати и познатата фолк- пејачка Благица Павловска. Следеа автограми по рацете и заеднички фотки. На Благица не и’ пречеше присуството на децата, напротив- уживаше во моментот на популарноста и позираше со децата.
Потоа се упативме кон зградта на МРТВ, во чија непосредна близина се наоѓа Планетариумот. Таму следуваше наредба- ИСКЛУЧЕТЕ ГИ СВОИТЕ МОБИЛНИ ТЕЛЕФОНИ! НЕМА ФОТОГРАФИРАЊЕ, НЕМА БЛИЦЕВИ!
Потоа тотален мрак и гласот на водичот не пренесе во вселената на едно чудесно патување кон ѕвездите... а пишувачот на овие редови, бидејќи тргна на пат ненаспан- задрема. Кога заврши предавањето следуваа прашањата, а на општа изненаденост на децата, поставив неколку прашања, иако го преспав предавањето.
Следуваше посетата на Сеизмолошката опсерваторија, кој се наоѓа на ридиштата над Кисела Вода, од каде се нудеше прекрасна панорама на нашиот велеград.
На мое големо изненадување, пред опсераторијата видов едно познато лице... не бев го видел 20 години, освен по телевизија. Водич низ опсерваторијата требаше да ни биде мојот стар пријател - Ане Тунтев, кој во далечната 1980, учествувајќи на републички натпревар по физика, кој се одржа во Струмица, беше мој гостин. Ане ги запозна децата со најновите, како и со оние постарите инструменти (кои се веќе музејски вредности), со кои се мерат и точно локализираат сите потреси на земјината кора, која никогаш не мирува.
Ме фасцинира податокот дека сеизмичкиот бран што ќе тргне од епицентарот во Истанбул, кај нас стигнува за две минути, а ако патуваме со авион колку време ни треба... која е тоа брзина... Потоа низ градската џунгла се упативме кон Калето и црквата св. Спас, каде е саркофагот на нашиот великан Гоце делчев, а мене ми се блокира апаратот... се потрошиле батериите. На пат кон дома, застанавме во Радовиш и ја посетивме црквата св. Троица- чиј ктитор е Ристо Гуштеров. На мое големо запрепастување, на децата им продаваа крстена вода во пакување од 200мл. за по 20 денари. Децата масовно купуваа, кој две кој три. Едно дете беше пресреќно дека си купило пет, и за гулабите... а при тоа не добиваа фискални сметки. Штета што не се сетиле да продаваат ИНДУЛГЕНЦИИ.
Претплати се на:
Објави (Atom)