недела, 6 март 2011

Средба со Марија и Зоран

Каде и да си, што и да си, мораш да знаеш и од каде си, чиј си, зашто корените влечат... Крвта вода не бива. Благодарение на интернетот, воспоставивме некои подзаборавени контакти. Едни за други знаевме од слушање, од старите, пожолтени фотографии, од избледените спомени. А растевме... нашиот број се зголемуваше. Еден по еден, Лазар ги собра синовите кај себе, а зад нив останаа спомените, зачувани во пожолтените фотографии на семејните албуми и во нашите глави... зад нив останаа и подзаборавените приказни.
 Долго време не знаевме дека сме внуци на ист дедо, а од различни баби. Тоа, нашите татковци,  го криеја од нас како најсвета тајна. Дедо ми Лазар, бог да го прости, пред стотина години ја напуштил Вељуса и дошол во Чифликот во Струмица, па се оженил со Ѓурѓа. Бил домазет. Таа му ги родила : Кољо, Костаќе, Васил, Пано и Родна. Потоа Ѓурѓа се упокоила.
Кољо веќе бил голем кога татко му, Лазар, се преженил со Софија, но на Родна, која имала само три- четири години и’ требало мајка, па  „новата“ мајка си ја завикала - мамо. Софија, чие семејство по палењето на Дојран се населило во Струмица, имала прележано шпански грип, па на своите деца - Миле, Александар и Драга им оставила во „наследство“ отпорност кон таа опака болест.

Од нашето последно видување беа поминале повеќе од триесетина години. Сега веќе подостарени, со по некој колограм повеќе и бели влакна во косата. Зоран е веќе дедо, а јас таа  „титула“ допрва ќе треба да ја очекувам. Главен „виновник“ за таа средба е Марија, неговата жена, која неочекувано, без никакво барање, самата се понуди да ми помогне околу книгата.


За неа знаев од весници дека лекува со билки. И сега го прави тоа... кај неа доаѓаат и наоѓаат лек за својата болест луѓе од секаде. Има многу пријатели, а малку роднини. Таа е поголем Партик од својот сопруг - Зоран. Ведра е, секогаш насмеана и полна со љубов и разбирање за сите. Ја паметам кога беше млада невеста, а сега подостарела... се изменила.  На неа личи, ќерка и’ Лени, која го носи името на баба и’ Лена, од која го наследила  гласот и љубовта кон пеењето.


Нема коментари: